یک سال بعد، دیوید کامرون، رهبر حزب محافظه‌کار بریتانیا، تلاش کرد با ایراد سخنانی که به عنوان «یک هودی دخترانه را در آغوش بگیرید.
(Hug a hoodie)4 – برای رفع نگرانی‌های عمومی، و همچنین با تصویر منفی گسترده کسانی که کلاه‌پوش پوشیده بودند مقابله کند.
برای تغییر موضع حزبش در موضوع جنایت جوانان. او در مقاله‌ای تحت عنوان «کامرون تصویر جنایت را در تماس « مانتو چرم دخترانه در آغوش می‌گیرد» (Hinsliff 2006) در The Observer نقل کرد که می‌گوید: هودی پاسخی به یک مشکل است، نه یک مشکل به خودی خود.
ما – افرادی که کت و شلوار به تن دارند – اغلب هودی ها را تهاجمی می بینیم، یونیفرم ارتش شورشی متشکل از گانگسترهای جوان. اما هودی ها بیشتر دفاعی هستند تا تهاجمی. آنها راهی برای نامرئی ماندن در خیابان هستند.
در یک محیط خطرناک، بهترین کار این است که سر خود را پایین نگه دارید، فاکتور فروش با هم ترکیب شوید. با این حال، پنج سال بعد، دیوید کامرون (نخست وزیر فعلی) و بوریس جانسون (شهردار لندن) مجبور شدند تعطیلات خود را کوتاه کرده و به بریتانیا بازگردند.
برای مقابله با شیوع خشونت در تاتنهام در شرق لندن که پس از اعتراض به تیراندازی مارک دوگان انجام شد (بی بی سی نیوز، 2011؛ داد و دیویس 2011).
در آن زمان، روزنامه‌نگار کوین برادوک در گاردین (2011) چند سوال جدید در مورد هودی مطرح کرد: تست بارداری با گلابدر جریان شورش‌های بریتانیا، هودی در همه جا حضور داشت.
اما چگونه یک لباس راحت و سودمند به نماد نهایی طرد و تهدید تبدیل شد؟ آیا امینم – یک هودی پوش مومن – خشم درونی و سلب مالکیت نوجوانان حومه غربی را بیان کرد.
- منابع:
- تبلیغات:
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.